Zonder titel

Zonder titel (1959) situeert zich in de laatste jaren (1958/60) van het oeuvre van de kunstenaar. Gedurende die periode produceert Van Anderlecht de meest expressieve, onstuimige schilderijen van zijn carrière. Zijn gestuele, non-figuratieve werk van 1958/60 doet sterk denken aan de lyrisch abstracte kunst van zijn Amerikaanse collega Willem de Kooning. Daarnaast verzet Van Anderlecht zich met zijn “hyperexpressionistische” schilderijen en tekeningen tegen de rationaliteit van de geometrische abstractie. Die kunststroming maakte na de Tweede Wereldoorlog opnieuw furore in België met figuren zoals Jo Delahaut en Jean Rets.
Het werk van Van Anderlecht is een eerbetoon aan de volledige spontaneïteit; het toeval is gepromoot tot heer en meester van de compositie. De kunstenaar bouwt zijn schilderijen van 1958/60 op aan de hand van brede, agressieve verfstreken in verschillende kleuren. In Zonder titel overwegen de geel- en blauwtinten; ook de rode partijen bepalen mee het uitzicht van het werk. Van Anderlechts hevige, ongetemde manier van schilderen maakt een erg viscerale indruk op de toeschouwer; het lijkt alsof die zich middenin het kunstwerk bevindt. Datzelfde effect wordt ook bereikt in Zonder titel.