Grondzee

Grondzee (1958) situeert zich in de laatste jaren (1958 – 1960) van het oeuvre van de kunstenaar. Gedurende die periode produceert Van Anderlecht de meest expressieve, onstuimige schilderijen van zijn carrière. Zijn gestuele, non-figuratieve werk van 1958 – 1960 doet sterk denken aan de lyrisch abstracte kunst van zijn Amerikaanse collega Willem de Kooning. Daarnaast verzet Van Anderlecht zich met zijn “hyperexpressionistische” schilderijen en tekeningen tegen de rationaliteit van de geometrische abstractie. Die kunststroming maakte na de Tweede Wereldoorlog opnieuw furore in België met figuren zoals Jo Delahaut en Jean Rets.
Het werk van Van Anderlecht is een eerbetoon aan de volledige spontaneïteit; het toeval is gepromoot tot heer en meester van de compositie. Door de brede, agressieve verftoetsen die willekeurig op het doek geplaatst worden, voelt het voor de toeschouwer aan alsof hij of zij zich middenin de actie bevindt. Een voorbeeld van een schilderij dat een dergelijk effect heeft op de toeschouwer is Grondzee (1958). In dit monumentale werk domineert het blauw het kleurenpalet van de kunstenaar. Het lijkt alsof de toeschouwer meegezogen wordt door de ruwe verfstreken, die ergens doen denken aan de kolkende golven van de zee.