De jongleur

In zijn ontwikkeling naar constructieve de-figuratie komt Jespers in dit beeld tot een vormelijke synthese die dicht aanleunt bij de abstractie. Het beeldhouwwerk is opgebouwd uit cilindrische vormen en leunt eerder aan bij het 'tubisme' van Fernand Léger dan bij het analytische kubisme van Georges Braque en Pablo Picasso. De benen en de romp zijn gesynthetiseerd tot grote, licht afgeronde volumes, slechts doorbroken door een massieve band, wellicht de ceintuur van de figuur. De fysionomie van de jongleur is evenzeer geabstraheerd, met de vage suggestie van een neus en een oog, voor de rest verscholen achter de hand en de bal waarmee de jongleur speelt.