Lichtwerk

In de jaren 1950 begint Van Hoeydonck met het maken van monochroom witte schilderijen die het karakter van een collage hebben. Hij schildert wit op wit of in erg zachte kleurtinten, waardoor enkel via de lichtinval de nuanceringen tussen de kleuren zichtbaar worden en een vorm naar voren treedt op het beeldoppervlak. De toeschouwer moet zich met andere woorden verplaatsen om het werk goed te kunnen begrijpen en wordt op die manier een participant. Dat aspect, dat hij het “participationisme” noemt, vindt Van Hoeydonck erg belangrijk. Willy Van den Bussche noemt in zijn monografie van de kunstenaar dergelijke monochroom witte schilderijen in het oeuvre van Van Hoeydonck “een vergeestelijkt realisme van ‘licht-ruimtes’”.