Pigalle

Luc en Jenny Peire verhuisden in 1959 naar Parijs om zich beter te kunnen integreren in de bloeiende kunstscène van de stad en zo zijn carrière als kunstenaar vooruit te helpen. In die periode raakte Peire onder invloed van zowel Mondriaans neoplasticisme, als het suprematisme van Malevich. Zijn voorkeur ging echter iets meer uit naar Malevich, die binnenin de ruimte die het kunstwerk suggereert, beweging wil oproepen. Het neoplasticisme was hier helemaal niet in geïnteresseerd, aangezien die de ruimte als concept in de kunst in het algemeen verwierp. De suggestie van beweging binnenin de statische, tweedimensionele ruimte van het schilderij boeide Peire daarentegen wel en gaat hij vervolgens ook proberen oproepen in zijn werk van vanaf ongeveer 1959. Pigalle (1960) is hier een voorbeeld van; onder andere door een aantal beeldelementen gekanteld in de compositie te plaatsen lijkt het schilderij zachtjes te trillen. De kunstenaar hanteert hier een neutraal kleurenpalet, hoofdzakelijk bestaande uit zwart, wit en grijstinten.