Espace flamand gris

Verheyen werd op 6 juli 1932 te Lier geboren met een oogziekte. Al heel snel ervaarde de hij als kind dat kleur en licht hem hielpen beter te zien. Dat is dan ook de reden waarom Verheyen gedurende zijn ganse carrière als kunstenaar heeft vastgehouden aan die twee elementen; in zijn schilderijen wou hij als het ware het licht ‘vangen’. “Je peins pour voir” werd Verheyens slogan. Zijn abstracte, laatmodernistische werken sluiten qua ideologie nauw aan bij de Zero-beweging, een kunstenaarsgroep gesticht door de Duitsers Heinz Mack en Otto Piene in 1957, en de kunst van Lucio Fontana, Pierre Manzoni en Ives Klein. Met een aantal van die kunstenaars, onder andere Klein, onderhield Verheyen gedurende zijn leven nauwe contacten. Ook heeft hij een aantal keren met hen tentoongesteld buiten België. (In eigen land stootte Verheyen grotendeels op onbegrip.) Allen verzetten zich tegen de toenmalige avant-gardebewegingen (de lyrische abstractie, het Amerikaans abstract expressionisme, Cobra, et cetera) en wouden terugkeren naar de ‘bronnen van de abstractie’, namelijk hoe die geformuleerd waren circa 1915 in Rusland met constructivistische kunstenaars zoals Malevich en Tatlin. Qua techniek hield Verheyen – in tegenstelling tot de Zero-beweging en haar aanhangers - echter vast aan de traditionele, ambachtelijke schildersmaterialen.
Op het begin van de jaren 1960 schilderde Verheyen een aantal zilveren, goudbruine, grijze en zwarte doeken. Voorbeelden hiervan zijn Espace noir (1960), Cathédrale de la lumière (1960) en Espace O (1961). Espace flamands gris uit de collectie van Mu.ZEE, een tot nu toe een ongedateerd werk van de kunstenaar, is hier waarschijnlijk één van. Na deze donkere periode werkte Verheyen stelselmatig met een feller kleurenpalet.